ชายแดนประเทศพม่า

ชาวพม่าเป็นชนเผ่าจากทางเหนือที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามามีอิทธิพลในดินแดนพม่า จนถึงปี ค.ศ. 1392 มีหลักฐานของอาณาจักรที่มีอำนาจซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ “คนนอกศาสนา” (Pagan) ซึ่งเข้ามาเติมเต็มสุญญากาศทางอำนาจหลังจากการล่มสลายของอาณาจักร Pyu อาณาจักรนอกรีตยุคแรกไม่รวมกัน จนกระทั่งรัชสมัยของพระเจ้าอโนรธา (พ.ศ. 1044–1077) พระองค์สามารถรวบรวมพม่าให้เป็นปึกแผ่นได้ และเมื่อพิชิตเมืองท่าของนานาประเทศได้ในปี พ.ศ. 2143 อาณาจักรพุกามก็กลายเป็นอาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดในพม่า อาณาจักรพุกามเข้มแข็งขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้าจันสิตา (พ.ศ. 1081–1012) และพระเจ้าอลองซิตู (1012–1167) เมื่ออาณาจักรนอกรีตเกิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 คาบสมุทรสุวรรณภูมิเกือบทั้งหมดถูกยึดครองโดยสองอาณาจักรเท่านั้น คือขอมและพุกาม

อำนาจของอาณาจักรนอกศาสนาค่อย ๆ ลดลงด้วยเหตุผลสองประการ ส่วนหนึ่งมาจากอำนาจสูงสุดของมหาเถรสมาคม และส่วนหนึ่งมาจากการรุกรานของอาณาจักรมองโกลที่ยกมาทางเหนือ พระเจ้านราสิมฮาบดี (ครองราชย์ ค.ศ. 1236–1287) นำกองทัพเข้าสู่ยูนนานเพื่อหยุดยั้งการแพร่ระบาดของชาวมองโกล แต่เมื่อเขาแพ้สงครามในงาซองเกียน (Ngasaunggyan) ในปี 1277 กองทัพของอาณาจักรพุกามก็แทบไม่เป็นระเบียบ Narasihabad ถูกสังหารโดยลูกชายของเขาในปี ค.ศ. 1287 เป็นตัวเร่งให้จักรวรรดิมองโกลตัดสินใจโจมตีพุกามในปีเดียวกัน หลังสงครามครั้งนี้ จักรวรรดิมองโกลสามารถยึดครองดินแดนทั้งหมดของอาณาจักรนอกรีตได้ ราชวงศ์พุกามสิ้นสุดลงเมื่อมองโกลจัดตั้งรัฐบาลหุ่นเชิดขึ้นในพม่าในปี ค.ศ. 1289